yazdığım onca şey dururken
en çok ismini seveceksin bu şiirin...
bense ne yapacağım?
bu zamana kadar düşen bütün askılarını
birbirine bağlayıp
firar edeceğim
perili köşkümün penceresinden
ve ardından bir rica Rapunzele
benim Preludim'e iyi bak.

yazdığım onca şey dururken
en çok ismini seveceksin çünkü
boynumdan usulca söküp
boynuna taktığım
etimden bir madalyon gibi, ismini,
parmaklarınla kalbine harflerini çizdiğin,
ve şimdi durup dururken öbür yüzü diyeceksin
madalyonun ve benim,
hatırla,
boşuna tokat atmanı istememiştim.

yazdığım onca şey dururken
en çok isimler diyeceksin yine, ismimiz belki,
hani kara çizmiştin,
sonra gören olmasada
o isimler eriyip birbirlerine karıştılar,
bence sorun yok, sence?
biz alışkındık olur olmadık yerlerde sevişmeye.

 tamam konuyu değiştirme,
ne diyorduk?
evet evet, yazdığım onca şey dururken